Op 21 maart is het zover. Een moment waar na een dik jaar politie onderzoek en OM uitstel naar toe is gewerkt: de strafrecht zitting van mijn makelaar.
Hoewel ik inmiddels door zijn hypocriete houding en voorgewende onschuld zijn bloed wel kan drinken wens ik ‘m toch bij binnenkomst in de rechtbank succes. Hoe je het ook wend of keert, niemand wil in zo’n situatie zitten.
Afwijkende aanpak.
Mijn makelaar was ter zitting verschenen met zijn advocaat waar de politierechter secties uit het ter zitting gebrachte dossier doornam. Zo werd mijn makelaar uitvoerig bevraagd over zijn aanpak van de verhuur van de woning. De aanpak waarbij, zo bleek na verhoor van een collega van mijn makelaar, sterk afgeweken werd van de normaal te volgen procedures. In het contract wat door mijn makelaar werd opgesteld werd tegen de gewoonte van het kantoor in de nuts-voorzieningen op naam van de woningeigenaar gesteld, waar deze normaal op naam van de huurder worden gesteld. Mijn makelaar voerde aan dat dit ter bescherming van de verhuurder was met het oog op de hypotheekverstrekker en ook nam dit, volgens zijn verklaring, op deze wijze een hoop rompslomp weg. De collega van mijn makelaar verbaasde zich nogal over deze werkwijze en had in het politiedossier laten benadrukken dat het hierbij zeker niet om een standaard handeling ging. Na een vraag van de politie rechter waarom mijn makelaar deze werkwijze volgde kwam enigszins ontwijkend als antwoord dat dit al jaren zo door mijn makelaar werd gedaan en dat dat nooit tot problemen had geleid.
Zijn financiën.
Een ander aspect wat werd aangehaald was de financiële situatie waarin mijn makelaar ten tijde van de verhuur verkeerde, en waarom er sprake was van het accepteren van contante huurbetalingen. Mijn makelaar vertelde dat hij inderdaad in een slechte financiële situatie verkeerde en soms de ontvangen gelden zelf aan boodschappen spendeerde en daarna pas zijn eigen geld doorstortte naar de verhuurder. Mijn makelaar vertelde ook deze contante betalingen te accepteren aangezien de vermeende huurder een marktkoopman was welke grote sommen contant geld voorhanden had en zodoende ook van zijn zwart geld kon afkomen. (Frappant is dat hiermee dus gewoon een strafbaar feit besproken wordt zonder enige consequentie.)
Tijdens de bespreking van de financiële situatie werden een aantal contante stortingen besproken waaronder bedragen ter grootte van 4600 euro en 1000 euro die volgens mijn makelaar dan weer afkomstig waren van de verkoop resultaten van zijn partner die op internet in kleding handelt. Dat hij ondanks zijn penibele financiële situatie dan toch tot de aanschaf van een caravan overgaat wekt bij de rechtbank geen bevreemding. Sterker, in het hele verhoor waarbij de officier duidelijk geen moeite doet om de handel en wandel in kaart te brengen, is er van een echt verhoor geen sprake. De waarheidsvinding die een OvJ moet uitvoeren is hier absoluut onder de maat van wat verwacht mag worden, of wat zelfs als betamelijk kan worden gekenschetst.
Tegenstrijdigheden.
Tijdens het bespreken van het dossier kwamen een aantal tegenstrijdigheden naar voren: zo was de vermeende huurder de ene keer een bekende van mijn makelaar dan weer iemand ‘die in de winkel’ stond. Ook de afhandeling van de identificatie was niet eenduidig: de ene keer was het een paspoort dan weer een rijbewijs. Ook de officier van justitie kwam hier bij haar vragen nog eens op terug.
Ook dat zijn dossier van de verhuur zoek was werd besproken, mijn makelaar antwoordde daarop “Dat dat inderdaad niet erg netjes verlopen was.” Ook zijn inzet om, toen de betalingen door zijn bekende huurder uitbleven, kreeg de aandacht van de rechter. “Dus als u een aantal maanden niet betaald krijgt rijd u twee keer langs?” Ja, dat was wel wat er gebeurd was. Toen de rechter daarop doorging met “Maar is dat niet vreemd dan, u behartigd de verhuur en krijgt niet betaald. Het komt dan niet in U op om eens aan te bellen, een briefje te sturen of een deurwaarder in te schakelen?” De verdacht kon ook hiervoor niet duidelijk maken wat zijn beweegredenen waren om niet voortvarender te werk te gaan.
Ook zijn eerdere verklaring dat hij april 2008 in de woning was en dat deze toen een bewoonde indruk maakte werd weerlegd door de rechter middels een verklaring van een buurvrouw van de verhuurder. Deze verklaarde namelijk dat pas in augustus van 2008 er sprake was van een soort van bewoning. Ook hier bleef mijn makelaar weer een afdoende verklaring schuldig.
Schadeclaim verhuurder.
Aangezien ik als slachtoffer ook aanwezig was werd gevraagd naar de opbouw van mijn schadeclaim, die, zo vertelde de rechter “zo fors was, dat had hij in zijn jarenlange praktijk in strafrecht nog niet eerder meegemaakt.” Na verduidelijking van de schadeclaim van ca. € 109.000 werd deze alsnog ter kennisgeving in het dossier opgenomen. Waarom ik een schadeclaim van deze grootte op deze wijze in een proces bracht werd niet naar gevraagd.
Officier van Justitie.
Tijdens het requisitoir van de OvJ werd ingegaan op de onregelmatigheden die er in het hele dossier stonden, de zaken die absoluut niet horen bij een ervaren makelaar met 10 jaar ervaring en dat alles toch zeer zeker een sfeer ademt dat er veel zaken niet in de haak zijn. In referte aan beschikbare jurisprudentie werd beschreven dat onvoldoende identiteitscontrole, het niet uitvoeren van controles in de woning kunnen leiden tot kwalijke zaken, waaronder hennepteelt.
