Inmiddels is dit verhaal een meerjarig traject geworden waarbij telkens een beetje updaten voor een langer (en dus minder makkelijk leesbaar) verhaal zorgde dan me eigenlijk lief was. De zaak loopt inmiddels bijna 3 jaar en tot op heden is het voornamelijk vechten om de procedures goed te krijgen en op te laten volgen.
Factoren die hierbij tegenwerken zijn het dubbele beleid wat de overheid voert, de financiële richtlijnen waar politie korpsen mee moeten werken en andere zaken waaruit je keihard de conclusie kan trekken dat er (zoals op de voorpagina van deze site staat gemeld) alleen voor de vorm met veel lawaai een hennepkwekerij gerooid word, maar daarna is het snel bekeken wat er nog aan gedaan kan worden.
“Ik moet keihard rekenen bij dit soort zaken. Als ik een Mercedes in beslag neem moet ik al kijken of ie meer waard is dan de sleepkosten. Als die kosten hoger zijn dan de verkoop van de auto moet ik ‘m laten staan anders gaat het van mijn budget af. ”
– Een politieagent loopt tegen budgetgrenzen aan. –
“We hebben je zaak bij de financiële recherche neergelegd maar die hebben geen tijd om dit te onderzoeken. “
– Een rechercheur zit klem tussen afdelingen die andere prioriteiten hebben. –
En dat terwijl er alleen al met de hennep in mijn woning een geschatte winst van tussen de €100.000 en €150.000 is behaald, naast mijn schade die tussen de €70.000 en €100.000 loopt. Er zijn op elk willekeurig moment in Nederland tussen de 40.000 en 50.000 actieve hennepkwekerijen. De ene als kleine teelt met een paar planten, de andere als grotere plantages waar enkele duizenden planten staan.
Als ze voor dat soort zaken al geen tijd hebben waar gaat de tijd dan wel in zitten? Grote (publicitair handiger?) zaken waar een korps goede sier mee kan maken?
En voor de duidelijkheid : het ligt niet aan de ‘diender’ die wil wel, maar aan het beleid van het korpsleiding en de minister van Justitie.
Aan de linkerkant kunt u de verschillende segmenten van het inmiddels jarenlagen verhaal zien en aanklikken.
| Vervolg… >> |
