En dan gaat het ineens hard.
Liander en GGN trekken van leer en sturen begin november een deurwaarder op me af om mij voor de rechtbank in Zwolle te dagen. De deurwaarder die het exploot komt betekenen nodigt me uit voor een zitting op 4 januari 2012. Mooi begin van een jaar toch? Wat wel tekenenend weer is is de reactie van de deurwaarder die het stuk bij mijn ouders komt brengen “Uw zoon moet een goede advocaat hebben, deze hele zaak stinkt aan alle kanten!”
Ondertussen ben ik op zoek gegaan naar een vervangende kamer. Die vind ik na wat zoeken in Apeldoorn. Daarbij laat de makelaardij zich van zijn beste kant zien :
Want wat heeft die makelaar van mijn toemomstige huisbaas nou eenmaal gedaan?
Als ik bij de aanbiedende makelaar (zo’n 123-wonen franchiser en waar zagen we dat eerder?) op de kamer reageer maken we een bezoek afspraak. Dat rammelt wat en op het allerlaatste moment moeten we verstek laten gaan omdat ‘We krijgen de huurder en eigenaar niet te pakken.’ Ondertussen was de tweede ongevraagde mailing al in mijn mailbox gevallen. Daar staat de huidige kamer in waar ik nu in woon. En eerlijk is eerlijk: die plek (als je van prettig gestoord met een karakteristieke insteek houdt) verkoopt zichzelf. Aangezien de eigenaar thuis is kunnen we snel schakelen en is de eerste bezoeksafspraak gemaakt.
Daar aangekomen staat de 123-knakker klaar. Net te gelikt en net te jong om dit serieus te doen. Al snel gaan de huisbaas en ik met elkaar aan de haal. De kamer wordt besproken, de andere bewoners en alles. Al die tijd staat ons 123-menneke een beetje achteraf. Binnen 30 minuten is het duidelijk, dit kon wel eens een serieuze kanshebber zijn.
Een paar dagen later spreken we weer af, toch nog een keer kijken. Kijken of de gekte voor dat hokkie nog steeds aanwezig is. En dat is zo.
We spreken af dat we gaan tekenen. Ik krijg een formuliertje met een aantal basis vragen mee. Omdat ik wat ervaring heb inmiddels valt me meteen op dat er geen enkele diepgaande vraag is. Alleen de standaard meuk, waar je nu woont, NAW gegevens, wat je doet etc., wat je verdiend. Thats it.
Ze willen nog wel graag een ID zien en een salarisstrook. Aangezien ik als IT’er wat kan bluffen vraag ik of via de mail alles opsturen ook goed is? Geen enkel probleem. Aangezien we intern allang geen papieren salaris slip hebben tik ik 2 pdf’jes die kant op. Een kopie van mijn paspoort ingescanned en klaar. Als ik hoor dat ze voor mijn ‘screening’ €600,- willen hebben vloek ik. ‘En wat doen jullie voor die €600 ?’
Nou, dat moet ik niet licht opvatten. Ze doen een antecedenten onderzoek, een credit check (moehaaaaaa!!!!) en kijken of ik inderdaad voor deze kamer geschikt ben. ‘Ik wil een gedetailleerde rekening hebben. Ik wil toch echt zien wat jullie voor die 600 eypo gaan doen.’ Aan de andere kant van de telefoon hoor je het ‘moelijke klant’scriptje inschieten.. Nou ze doen echt heel veel hiervoor, dat is best zwaar werk. Nou ken ik credit checks en ook hoe je daar niet al te zwaar aan moet tillen, want die bedrijven die daarin handelen zijn ook niet altijd zeker van hun zaak, zeker in mijn geval met een erg algemene naam.
Afijn mijn allemachtig grondige onderzoek wordt gestart en jawel 20 minuten later (En da’s dan per mail, dus het feitelijke onderzoek was nog veel korter …. ) ben ik grondig gecheckt en akkoord bevonden. Dat als ze me niet geschikt vinden ze de 600 euro mislopen zal echt niet meespelen toch?
Als ik teken krijg ik de factuur. Drie hele regels : 1x huur, 1x borg, 1x bemiddelingskosten. Als ik aangeef dat ik een gespecificeerde nota zou krijgen duikt de te jonge snelle jelle weer weg. ‘Dat kan niet in ons systeem’ Ik kijk ‘m aan.’Jij vraagt 600 euro voor 2x 20 minuten werk en hebt tijdens de rondleiding alleen mijn achterkant gezien en geen stom woord gewisseld he…. ‘ Door zijn blik weet ik inmiddels hoe een schaap kijkt als water brand.
De handtekeningen worden alsnog gezet, hij wil die 600 euro, ikke de kamer en mijn huisbaas? Die heeft geen flauw idee wat ie binnen krijgt eigenlijk, want de aspirant-huurder betaald zijn eigen goedkeuring. Er wordt geen ene flikker gecontroleerd. Juist daarvoor is al een tijd druk op de makelaars markt gezet om bijvoorbeeld tot een serieus keurmerk te komen, of eens beter op te letten als er huurders en verhuurders met elkaar gaan spelen. Maar gelukkig, die franchisers moeten ook de auto’s met logo en kantoor betalen, dus na een €600 betaald te hebben kan ik gewoon in Apeldoorn m’n stekkie vinden.
En daarmee is dus weer overduidelijk dat de hele huizenmarkt en de makelaars die als aasgieren hun gelikte panden, dure franchise constructies omhoog moeten houden tot één groot wildwest verhaal aan het worden is waarbij te foute te snelle gassies hun gewin gaan scoren in een markt die vol zit met mensen die te onervaren zijn in omgaan met vastgoed en de grote bedragen die daarin omgaan.
Maar uiteindelijk is de deal rond, ik ben 1900 euro armer en een kamer rijker.
Al het spaargeld wat ik had gaat na de verhuizing op aan inrichting en ‘losse kosten’ Een vrachtauto huren zet je zo €500 terug. Een bed is ook €500 euro en een paar kasten.. affijn je snapt beeld.
Ondertussen moet ik dus door het opdrogen van de financiele middelen de actie richting mijn advocate stoppen. Mijn voorschotten zijn alleen al opgegaan aan het inlezen en doorspreken van de strategie.
En dan vlak voor de kerst, als ik net ga settelen is er ineens meer ontwikkeling.
| <<…Vorig | Vervolg… >> |
